Rozwój rysunku dziecka

Poprzez rysunek możemy dziecko uczyć i wychowywać. Małe dzieci nie potrafią jeszcze narysować tego, co widzą. Maluchy rysują to, co znają. Przypominają sobie to, o czym wiedzą i przelewają na papier.

Pierwszym etapem rozwoju rysunku dziecka jest stadium bazgrot. Trwa ono od około 2 do 4 lat. Dzieli się na trzy etapy: 

1.      Stadium bazgroty bezładnej – zaczyna się od około 18 miesiąca życia. Dziecko nie interesuje odtwarzanie otoczenia, tylko ruchy, jakie wykonuje podczas rysowania. Maluch chwyta kredkę całą rączką, rysuje bardzo zamaszyście, wykracza poza kartkę. Ważne jest, by uczyć dzieci, aby patrzyły na swoje ruchy, aby śledziły, jak rysują. 

2.      Bazgranie kontrolowane – następuje po około 6 miesiącach od rozpoczęcia  bazgrot. Dziecko zauważa związek między ruchem, jaki wykonuje a tym, jaki podczas tej czynności powstaje znak na papierze. Uważa, aby nie wykroczyć poza kartkę. Zaczyna kontrolować swoje ruchy. Próbuje trzymać kredkę na różne sposoby, jednak najczęściej dopiero około 3 roku życia maluszek będzie potrafił chwycić ją prawidłowo. Rysunki stają się kolorowe, kontrastowe, ale barwa odgrywa podrzędną rolę. 

3.      Nazywanie bazgrot – zaczyna się mniej więcej w wieku 3,5 lat. Jest to o tyle ważny etap, że pokazuje, iż zmienił się sposób myślenia dziecka. Maluszek już wie, co chce narysować, opowiada o tym. Nazywa to, co już narysował, choć tak naprawdę jeszcze nie można tego rozpoznać na rysunku. Dziecko zaczyna wybierać sobie różne barwy.

Na początku najłatwiej dzieciom jest rysować flamastrami, kredkami woskowymi, czy białą kredą po czarnej tablicy. Ołówek i kredki ołówkowe mają ostry czubek, który często się łamie, albo zaczepia o papier.

Jeśli dorośli zrozumieją bazgranie, pomoże im to w zrozumieniu dzieci. Kolejne etapy rozwoju rysunku dziecięcego to:

4.      Stadium przedschematyczne – na tym etapie są już najczęściej dzieci w wieku od 4 do 7 lat. Występuje tu tzw. egocentryzm dziecięcy, tzn., że dziecko przedstawia siebie większe niż inne elementy na rysunku. Można też zauważyć słaby związek pomiędzy wybraną przez dziecko barwą dla jakiegoś przedmiotu a jego oryginalnym kolorem. Na rysunku 4-latka można już rozpoznać kształty. 5-latek stara się już narysować człowieka. Na początku są to tzw. „głowonogi” (koło – to głowa, a 2 pionowe kreski – to nogi). Z czasem dziecko wzbogaca ten schemat. Rysunki dziecka 6-letniego mają już konkretną tematykę. 

5.      Stadium schematu – zaczyna się około 7-go, a kończy w 9-tym roku życia. Dziecko eksperymentuje i opracowuje własne schematy przedmiotów. Nieustannie je udoskonala, wzbogaca o liczne szczegóły, co zbliża je do naturalnego wyglądu. Dziecko uświadamia sobie związek między barwą narysowanego przedmiotu a jego rzeczywistym kolorem. Posługuje się konturem, ale może też pokolorować elementy obrazka. Używa symbolu – linii podstawy.

Jak widać, sposób rysowania dziecka stale się rozwija. Inspirujmy więc nasze dzieci, pobudzajmy ich wyobraźnię i stwarzajmy warunki do działania i rozwoju. Wykazujmy zainteresowanie twórczością naszych pociech. Dzieci potrzebują naszej uwagi i uznania dla swojej pracy.