Sen dwulatka

Dwulatki sypiają mniej więcej 12-14 godzin na dobę. Często śpią jeszcze w ciągu dnia, ale zdarza się, że po drugich urodzinach część dzieci rezygnuje z popołudniowej drzemki. Usypianie takiego brzdąca jest ogromnym wyzwaniem. W tym wieku ważne są rytuały. Pamiętajmy o tym, aby kłaść dziecko spać mniej więcej o tej samej porze i wykonujmy stałe czynności przed spaniem. Wtedy powinno być łatwiej. Jednak może się zdarzyć, że dziecko obudzi się w środku nocy zapłakane, przerażone. Dzieje się tak na skutek pojawienia się sennych koszmarów.

źródło

Dwulatek może obudzić się w środku nocy z krzykiem, płaczem. Jest przerażony i roztrzęsiony. Dobrze jest pamiętać, że maluch mógł mieć zły sen. Najlepiej jest utulić malucha, uspokoić i oczywiście samemu zachować spokój. Wtedy dziecko szybko ponownie zaśnie.

Czy wiecie, że już maleństwo w brzuchu mamy potrafi śnić? Co więcej, małe dziecko spędza 80% swojego snu w fazie marzeń sennych. Około 3 r.ż. liczba ta obniża się do 33%, a między 10 a 14 r.ż. stabilizuje się na 25%. Więcej informacji znajdziecie w tym artykule ZROZUMIEĆ SEN DZIECKA.

Między 2 a 5 r.ż. pojawiają się koszmary, które występują oczywiście w fazie REM. Jest to jednak faza snu płytkiego i dlatego złe sny mogą spowodować szybkie wybudzenie się. Koszmary mogą wydawać się jeszcze straszniejsze zaraz po przebudzeniu, w ciemnym pokoju, w samotności, bez rodziców...Dziecko nie potrafi jeszcze odróżnić snu od rzeczywistości. Dlatego bardzo ważne jest, aby rodzice szybko pojawili się przy maluszku i pocieszyli, utulili, pomogli mu odróżnić sen od jawy.

Małe dzieci miewają też nocne lęki. Występują one w fazie snu głębokiego NREM i nie powodują pełnego rozbudzenia dziecka, dlatego są mniej niepokojące dla malucha niż koszmary.

"Dziecko nagle siada na łóżku, przeszywająco krzyczy, wygląda na przerażone i patrzy przed siebie szeroko otwartymi oczami. Biegniesz do niego, aby sprawdzić, co się stało, a dziecko nadal płacze i ciężko oddycha. Mocno wali mu serce, jego źrenice są rozszerzone, a ciało spływa potem. Kiedy próbujesz obudzić malca, wydaje się zagubiony i całkowicie oderwany od rzeczywistości. Nie zauważa twoich prób udzielenia pomocy. Nie bierz tego do siebie, ale może próbować cię odepchnąć, kiedy chcesz go przytulić. Tak naprawdę próba pomocy może utrudnić przezwyciężenie nocnego lęku, a twoje reakcje mogą jeszcze bardziej wytrącić dziecko z równowagi. Taki atak może trwać od pięciu do dziesięciu minut, po czym dziecko – które tak naprawdę ani przez chwilę nie było w pełni rozbudzone – zapada w głęboki, spokojny sen. Nie wydaje się w najmniejszym stopniu zmęczone zaistniałą sytuacją, choć ty możesz czuć się jak wrak człowieka". M. Sears i W. Sears "Zasypianie bez płaczu, jak pomóc swojemu dziecku zasnąć i spokojnie przespać noc"

 Zainteresowałam się tematem, ponieważ moje dziecko kilka razy miało takie ataki. Bardzo się przestraszyłam, bo wyglądało to strasznie. Maksiu zrywał się w środku nocy z płaczem i krzykiem. Kiedy próbowałam go uspokoić, bił mnie i odpychał. Teraz już wiem, dlaczego tak się dzieje. Podczas takiego ataku najlepiej jest po prostu czuwać przy dziecku i nie interweniować. Na pewno nie starać się malucha wybudzać, bo to tylko pogorszy sytuację. Po kilku - kilkunastu minutach szkrab się uspokoi i spokojnie zaśnie. Jeśli nie będziemy dziecka wybudzać, nie będzie ono pamiętało całego zdarzenia, a co więcej, rano obudzi się wyspane (gorzej z nami, ja po takiej nocy jestem wykończona :) Dowiedziałam się też, że ataki nocnych leków mijają samoistnie z wiekiem. Uff

Poza tym Trojnar Studio Photography i Zwyczajna mama zapraszają na konkurs

Kliknij w baner po więcej szczegółów.