Nasz Sylwester w szpitalu...

Jak to dobrze, że ten rok już się skończył...wiele się wydarzyło, a i końcówka dała nam nieźle popalić... Boże Narodzenie spędziliśmy na pogotowiu - Maksiu miał ponad 40 stopni gorączki, a Sylwester w szpitalu...

Całą noc biedulek tarł oczy i nie mógł spać. Nie wiedzieliśmy, co się dzieje. Na chwilę zasypiał, potem się budził, prosił o pomoc, płakał... Rano dziecko nie mogło otworzyć oczu. Kiedy już mu się to udało, okazało się, że coś tam siedzi. Niestety nie daliśmy rady usunąć ciała obcego domowymi sposobami, więc pojechaliśmy do najbliższego szpitala, w którym kiedyś było pogotowie okulistyczne...

Ponieważ nie mieliśmy skierowania, zostaliśmy przyjęci poza oddziałem. Niestety Maksiu nie dał sobie dobrowolnie wyciągnąć intruza z oka. Lekarz, który go przyjmował wystawił skierowanie na oddział. Zostaliśmy przyjęci do szpitala. Dziecko trzeba było uśpić i zrobić normalny zabieg...

 Nie mogę już nawet zliczyć, ile razy moje dziecko było usypiane... Za każdym razem na narkozę Maksiu reaguje inaczej. Tym razem po przebudzeniu był bardzo agresywny. Na szczęście szybko udało mi się go okiełznać. Od noworodka, kiedy tylko wracał do mnie w takiej sytuacji, zawsze dostawał cyca. Tym razem już tego nie było... Mogłam go tylko przytulić. Dziecko płakało i krzyczało: "Mama przytul!"...Na szczęście, mimo wszystko, szybko udało mi się go uśpić...

Kiedy Maksiu spał, my ze zwyczajnym tatem mogliśmy "poimprezować" ;) Tak uczciliśmy Sylwestra...

 Na oddziale było bardzo spokojnie. Ponieważ był to dzień świąteczny, większość osób wypisano do domu, zostało tylko kilka pacjentek. Niestety nie obyło się bez incydentu... Maksiu był jedynym pacjentem na sali. Jako jedyni mieliśmy też telewizor. Małe dziecko, po nieprzespanej nocy, zestresowane całą sytuacją, z obolałym okiem, świeżo po zabiegu, dopiero wybudzone z narkozy i ponownie uśpione. Późna godzina wieczorna, między 20 a 21, normalnie o tej porze dzieci przecież już śpią, a co dopiero w szpitalu i to po zabiegu! Na naszą salę, bez pukania, bez przepraszam, jak do obory wpada pacjentka z innej sali i krzyczy na cały głos: "O! telewizor! A państwo zaraz idą, to my tu sobie..." i wypada, jakby nigdy nic... Maksiu oczywiście zrywa się i płacze... Po chwili przychodzi ta sama pani z jeszcze jedną koleżanką i z pielęgniarką. Przesuwają stoły i krzesła, rozsiadają się wygodnie zadowolone z siebie. No bo to przecież Sylwester i one mogą sobie telewizję pooglądać...To nic, że dziecko obudziły, zupełnie im to nie przeszkadzało...

Zwyczajny tata wkroczył do akcji i grzecznie poprosił panie o chwilę spokoju dla dziecka po zabiegu. Niestety Maksiu już nie zasnął. Wciąż był przestraszony, ale po krótkiej chwili na reszcie mógł się napić i zjeść, po całym dniu postu. To też była dla nas udręka, ale jakoś daliśmy radę ;)

Dobrze, że ten rok się już skończył, oby ten nowy był lepszy... O tym, co utkwiło w oczku Maksia, w następnym poście...