Historia zwyczajnej miłości: te tematy...

Studia dzienne i praca - ciężko było pogodzić ze sobą te dwie rzeczy. Postarałam się zatem o indywidualny tok studiów. Chciałam studiować i musiałam pracować. Na szczęście udało się wszystko załatwić.

Miałam zatem więcej czasu dla zwyczajnego chłopaka. Staliśmy się nierozłączni. Każdą wolną chwilę spędzaliśmy razem. W końcu przyszły wakacje. Planowałam, że spędzimy je wspólnie. Jednak nasze losy potoczyły się inaczej i trzeba było się rozstać...

Zwyczajny chłopak wyjechał do pracy. Co prawda nie za granicę, ale na Śląsk :) Tak, tak i zwyczajny chłopak przyczynił się do budowy tego słynnego stadionu ;) Nawet był świadkiem treningu obu drużyn - polskiej i angielskiej. Ale prawda jest taka, że ani zwyczajny chłopak, ani zwyczajna dziewczyna nie interesują się piłką nożną. Po prostu nadarzyła się okazja, więc trzeba było ją wykorzystać.

Nie widzieliśmy się kilka tygodni, ale wciąż byliśmy w kontakcie. Zwyczajny chłopak przyjeżdżał co tydzień, abyśmy mogli się zobaczyć chociaż jeden dzień. Tęskniliśmy za sobą bardzo. Zwyczajna dziewczyna wykorzystała moment swobody i kilku dni wolnych w pracy. Spakowała walizki, wzięła ze sobą siostrę i pojechała odwiedzić ciocię w Warszawie. Zrobiłyśmy sobie takie kilkudniowe wakacje, ale i to nie pomogło zabić smutków...

W Warszawie zwyczajna dziewczyna nakupowała prezentów dla zwyczajnego chłopaka i wróciła do domu. Zwyczajny chłopak skończył pracę przed czasem i wrócił do Rzeszowa tydzień wcześniej. Bardzo się cieszyliśmy, że mogliśmy ten czas spędzić razem. Wakacje dobiegały końca i tym razem odbyła się impreza na "działce". Jednak na szczęście obyło się bez ofiar ;)

Rozpoczął się kolejny rok akademicki. To był już mój trzeci rok studiów. Kolejny rok zwyczajna dziewczyna spotykała się ze zwyczajnym chłopakiem. Sprawa zaczynała robić się poważna. Przynajmniej zwyczajna dziewczyna tak do tego podchodziła...

 Koleżanki z roku jedna za drugą wychodziły za mąż, jedna za drugą rodziły dzieci... Zwyczajna dziewczyna od zawsze ma bardzo silnie rozwinięty instynkt macierzyński. Od dziecka marzyła o mężu i dzieciach (co najmniej dwójce ;). No i zaczęły się rozmowy na te tematy...

Zwyczajna dziewczyna jakoś sobie tak ubzdurała, że wiek 24 lata, to najlepszy czas na rodzenie dzieci. Że wtedy kobieta jest pod względem biologicznym, ani za młoda, ani za stara. Tak w sam raz. Poza tym mama zwyczajnej dziewczyny urodziła ją, gdy miała właśnie 24 lata i zwyczajna dziewczyna mimo woli chciała pójść w jej ślady. Jednak los chciał inaczej...

C.D.N.