Rozwój społeczny dwulatka

Dwulatek nieustannie odkrywa świat i poznaje, jak on działa. Prawie wszystko, co robi sprowadza się do sprawdzania granic swoich, rodziców i otoczenia. Dziecko nabywa coraz to nowszych umiejętności. Rozwija się fizycznie i psychicznie, przeżywa skrajne emocje. Jest to wyjątkowo trudny okres dla rodziców, ze względu na to, że maluszek buntuje się. Jednak wiele satysfakcji opiekunom dostarcza każda nowa umiejętność opanowana przez dziecko. 

Dziecko w tym wieku potrafi już wyrazić swoje pragnienia, emocje, czy odmowę. Jednak pragnienia nie są jeszcze zbyt silne, wydłuża się zatem zdolność czekania i znoszenia niewygody, ale mimo okresów równowagi zdarzają się też wybuchy złości.

Dwuletni maluszek uważa się za „pępek świata”. Myśli, że jest najważniejszy, ale inni ludzie stopniowo zaczynają coraz więcej dla niego znaczyć. W kontaktach z nieznajomymi, początkowo wstydzi się, ale też doświadcza ciekawości, a obecność innych sprawia mu przyjemność. Dziecko w tym wieku lubi przebywać wśród rówieśników. Zdarzają się nawet już pierwsze przyjaźnie. Malec lubi naśladować zabawy i zachowania innych dzieci. Świetnie potrafi się porozumieć z rówieśnikami. Chętnie bawi się obok, ale jeszcze nie z innymi dziećmi. (Socjalizacja jest długim i złożonym procesem :) Maluszek wciąż ma bardzo silne poczucie własności swoich rzeczy, zabawek i nie potrafi jeszcze się nimi dzielić, ale to normalne w tym wieku. W ten sposób dziecko buduje poczucie własnej wartości i podkreśla swoją niezależność.

Dwulatek uwielbia towarzystwo dorosłych i zawsze pragnie być w centrum uwagi i zainteresowania najbliższych osób. Wie, w jaki sposób może sprawić im przyjemność, np. chętnie występuje i stara się ich rozśmieszyć (wykazuje już poczucie humoru). Dziewczynki chętnie pomagają mamie w gotowaniu i sprzątaniu, a chłopcy tacie w majsterkowaniu.

Już dzieci w tym wieku zaczynają bawić się w naśladowanie (szczególnie rodziców). Tak, jak oni będą np. rozmawiać przez telefon, karmić misia, czy naprawiać rower. To podstawa procesu socjalizacji. Dzięki naśladowaniu dziecko uczy się norm postępowania i wzorów zachowań.