Historia zwyczajnej miłości: rozstanie

Na imprezie "działkowej" coś się stało, coś zaiskrzyło i zwyczajny chłopak zaczął postrzegać zwyczajną dziewczynę w innym świetle.

Żeby to wszystko tak szybko się nie skończyło, zwyczajna dziewczyna postanowiła pożyczyć od zwyczajnego chłopaka płytę, która jej się spodobała...


No i podziałało ;) Już następnego dnia zwyczajny chłopak zadzwonił z pytaniem, kiedy zamierzam oddać mu jego własność. Ja oczywiście grałam na zwłokę, a że płyta mi się podoba, że chcę ją sobie przegrać, że muszę najpierw iść do sklepu i kupić czystą płytę itd., itp. Trzymałam go tak w niepewności przez kilka dni. Oczywiście w międzyczasie nie zabrakło czułych smsów, jakichś wierszyków i tych wszystkich cukierkowo-koronkowych rzeczy.

Jednak w końcu płytę trzeba było oddać, no a co za tym idzie, spotkać się ponownie. Nie, nie, to nie tak, że ja nie chciałam się z nim znów zobaczyć. Po prostu bałam się, co będzie dalej...Wreszcie umówiliśmy się na rzeszowskich plantach. Czas spędziliśmy bardzo miło. Płytę mu oddałam i tym razem to on zaproponował kolejne spotkanie, co było dla mnie znakiem, że idziemy w dobrym kierunku ;)

Teraz to zwyczajny chłopak zaprosił mnie do swojego domu. Pomyślałam, że to trochę szybko, ale spokojnie, przecież będą jego rodzice. No i zgodziłam się. Umówiliśmy się za kilka dni, nie za szybko, ale też tak, aby nie trzeba było długo czekać ;)

Zwyczajny chłopak powiedział, jak do niego trafić i nawet wyszedł po mnie na przystanek. Wprowadził mnie do swojego domu i zaprosił do pokoju. Ale zaraz, zaraz...mieli być rodzice, a nie było...ups....Trochę się przestraszyłam. Jednak okazało się, że jego tata jest w pracy, a mama wyszła na chwilę do sklepu i miała zaraz wrócić. Uff odetchnęłam z ulgą.

  

Faktycznie, nie trzeba było długo czekać, mama zwyczajnego chłopaka zaraz wróciła do domu, a on wtedy mi ją przedstawił. Chwilę porozmawiałyśmy, a potem zwyczajny chłopak zaprosił mnie do swojego pokoju. Miał tam już wszystko przygotowane. Włączony sprzęt, film wybrany, głośniki rozwieszone po całym pokoju (dla lepszego efektu stereo ;), było też piwko i....uwaga, uwaga chipsy! No i tutaj klops...zwyczajny chłopak sprowadził mnie na złą drogę kulinarną. Ja nigdy nie lubiłam chipsów, ale wtedy jakoś tak dobrze mi się jadło i tak już zostało...

Obejrzeliśmy nasz ulubiony film: "Asterix i Obelix. Misja Kleopatra". Uśmialiśmy się przy tym oczywiście. Po filmie jeszcze trochę rozmawialiśmy. No i właśnie wtedy się dowiedziałam...Zwyczajny chłopak wyjeżdża i przyjdzie nam się rozstać na dłużej...

C.D.N.