Nasze pojazdy

Maksiu, jak na rasowego faceta przystało, musi mieć swój pojazd ;) Zaczęło się standardowo:

Wózek bardzo dobrze się sprawdził w terenie. Odbyliśmy wiele pieszych wycieczek, gdy Maksiu był jeszcze malutki - łąki, pola, sąsiednie miejscowości - wszystko pieszo, a Maksiu w wózku ;) Do tej pory wózek służy nam jako spacerówka, choć teraz już tylko sporadycznie.

Następnym pojazdem Maksiowym jest:

Jeździk, to rewelacyjny środek transportu dla dzieciaka, które dobrze siedzi i chodzi. Pamiętam, jak uczyliśmy Maksia wsiadać na ten sprzęt, a on już pomyka na nim, jak na wyścigach. Co więcej, jeździk zaczyna być dla niego za mały...Ach rośnie mi dziecko, jak na drożdżach.

Na zmianę z jeździkiem, mój synek szusował na czymś takim:

Rowerek na trzech kółkach Maksiu dostał w prezencie od cioci ze Śląska ;) To mój ulubiony pojazd, ponieważ z tyłu jest rączka, którą mogłam sterować machiną, a dziecko miało poczucie, że jedzie samo ;) Ponad to, gdy Maksiu naciskał czapkę, uszy pieska podnosiły się, a język wysuwał się. Od strony kierowcy były też przyciski, które uruchomiały różne muzyczki, a po ich przyciśnięciu oczy pieska świeciły. A taki bajer :P

Maksiu długo traktował rowerek jak jeździk i po prostu odpychał się nóżkami od podłoża. Jednak w końcu opanował sztukę naciskania na pedały i zaczął jeździć tak, jak się powinno. Jednak rowerek jest już dla niego za mały, a gdy chłopak tak sobie szarżował, to przewrócił się wraz z pojazdem i nieodwracalnie uszkodził go.

Przez jakiś czas Maksiu nie miał na czym jeździć, aż do niedzieli, kiedy to uczestniczyliśmy w imprezie urodzinowej Oktawianka. Wtedy to chłopak dostał w spadku po kuzynie taki oto sprzęt:

Bardzo dziękujemy Oktawiankowi za ten prezent (oraz za mnóstwo ciuchów, które systematycznie Maksiu od niego dostaje).

Ponieważ chłopak miał sporą przerwę w jeżdżeniu, musimy naukę rozpocząć od nowa. Tym bardziej, że na takim rowerku trochę inaczej się jeździ, niż na tym trójkołowym. Jednak nie dajemy za wygraną i systematycznie się uczymy...

Dziecko uczę jeździć na rowerze, ale sama nie jeździłam od dzieciństwa (nie liczę rowerków treningowych;). Pewnego lata, gdy byłam mała, wyjechałam na wieś. Jechałam na rowerze poboczem (nie było chodnika). Z naprzeciwka nadjeżdżał maluch z bardzo dużą szybkością. Oczywiście kierowca mnie widział, ale nie zwolnił, nie wyminął, a pasażer jeszcze specjalnie otworzył drzwi, żeby mnie potrącić. Wpadłam wraz z rowerem do rowu. Od tamtej pory nie jeżdżę...

A Wy lubicie przejażdżki rowerowe?