Historia zwyczajnej miłości: poznanie

W 2002 roku zdałam maturę i poszłam na studia. Moja siostra, choć o rok młodsza, również w tym samym roku skończyła szkołę średnią i została studentką. Niby jest rok różnicy między nami, ale ja chodziłam do liceum plastycznego, a ono było pięcioletnie. Moja siostra skończyła ogólniaka, więc to tylko cztery  lata. Dlatego jednego roku rodzice mieli nas z głowy ;) Fajnie było, bo mogłyśmy razem uczyć się do matury, ale ja nie o tym ;)

 

Pierwszy semestr studiów był bardzo intensywny. Dużo zajęć, nowe znajomości. Praktycznie od rana do wieczora nie było mnie w domu, a i wieczorami jakaś imprezka czasem się przytrafiła, ot studenckie życie ;) Na drugim semestrze miałam już więcej luzu. Zajęcia były tak rozplanowane, że zdarzało się, że co drugi tydzień miałam dzień wolny. Postanowiłam to wykorzystać...

Przez cały czas wymieniałyśmy się z siostrą doświadczeniami, ponieważ studiowałyśmy na dwóch różnych uczelniach, na zupełnie odmiennych kierunkach. Moja siostra studiowała na Politechnice Rzeszowskiej, na wydziale Budowy Maszyn i Lotnictwa, kierunek Informatyka w zarządzaniu przedsiębiorstwem, a ja na Uniwersytecie Rzeszowskim, na wydziale Artystyczno-Pedagogicznym, kierunek Pedagogika Opiekuńczo-Wychowawcza.

Zupełnie odmienne środowiska. Zupełnie różni ludzie, no a co najważniejsze, różni chłopcy :P Wiadomo, w tym okresie większość ma jeszcze fiu bździu w głowie, więc i my rozmawiałyśmy o facetach. Z resztą u sióstr, to chyba normalne :P No i tak dowiedziałam się, że moja siostra na roku ma kilku przystojniaków. Oczywiście musiałam ich zobaczyć, żeby potem wiadomo było, o kim rozmawiamy ;) Poza tym zwyczajnie byłam ciekawa, jak wyglądają zajęcia na politechnice.

Dlatego co dwa tygodnie uczestniczyłam w wybranych zajęciach na uczelni mojej siostry. Oczywiście były to takie wykłady i ćwiczenia, na których mogłam wtopić się w tłum. Siostra wcześniej uprzedziła mnie, czego mogę się spodziewać i jak powinnam się zachować w danej sytuacji. Jednak dreszczyk emocji był, ponieważ maszyny, matematyka i przedmioty ścisłe to kompletnie nie moja bajka, a ja przecież nie byłam studentką politechniki :P

W międzyczasie wybrałyśmy się z siostrą na ciekawą wystawę prac Beksińskiego, gdzie mnie tylko mignął jeden z kolegów z roku siostry, który podobno był podobny do Primoza Peterki, a wiecie, że ja fanką soków i skoczków narciarskich jestem :P Wtedy jeszcze nie udało mi się go zobaczyć...

Na zajęcia, na uczelni mojej siostry przychodziłam z ciekawości przez kilka miesięcy. W tym czasie poznałam kilka osób z jej roku. Faktycznie i chłopaków było więcej niż na pedagogice :P

 Podczas wykładów, aby się nie nudzić, rysowałam takiego jednego, który mi się wtedy podobał. On jednak o tym nie wiedział. Nie wiedział nawet, że mi się podoba ;) Nie był to jednak mój przyszły mąż... ;)

Pewnego dnia, po zajęciach dowiedziałyśmy się, że w klubie studenckim odbywa się impreza - przegląd kapel studenckich i jakiś tam konkurs. Oczywiście nie mogłyśmy opuścić okazji do fajnej zabawy ;) Wybrałyśmy się na koncert razem ze studentami Politechniki Rzeszowskiej oraz innych uczelni. Wtedy siostra przedstawiła mi jeszcze kilka osób z nią studiujących, między innymi zwyczajnego chłopaka, który wtedy zbierał głosy (no bo to był konkurs) na swojego kolegę grającego w jednej z kapel.

Nie była to miłość od pierwszego wejrzenia :P Nic na początku nie zaiskrzyło. Ja tylko pomyślałam, że faktycznie ma on coś w sobie z Peterki. Urzekły mnie wtedy jego chochliki w oczach. On jednak, jak się później okazało, nawet nie zarejestrował naszego spotkania.........

C.D.N.