Pierwszy dzień w przedszkolu

Dla małego człowieka pójście do przedszkola to prawdziwy krok milowy. Dziecko rozpoczyna swoją przygodę z edukacją i zaczyna poznawać zasady życia społecznego. To ogromna zmiana w życiu malucha. Wszystko jest inne. Są panie, dzieci, zabawki, inny rytm dnia, zasady...

Źródło

Dlatego ważne jest, aby dziecko czekało na ten dzień. Na dzień, kiedy po raz pierwszy pójdzie do przedszkola, żeby samo chciało tam pójść. Motywujmy zatem maluchy i pozytywnie nastawiajmy do tego faktu.

Opowiadajmy, jak będzie fajnie, że będą nowi koledzy i koleżanki, nowe zabawki. Wspólnie z dzieckiem kupmy wyprawkę. Pozwólmy, aby samo wybrało szczoteczkę do zębów, czy kapcie. Niech ma poczucie, że też decyduje o tym, jak tam będzie.

Uczestniczmy z maluchem w zajęciach adaptacyjnych w przedszkolu. Można też wcześniej chodzić z dzieckiem na spacery w okolice przedszkola, żeby zapoznało się z tą okolicą.

Pierwszy dzień w przedszkolu jest bardzo ważny i ma wpływ na dalszą aklimatyzację malucha w nowym miejscu. Wiele osób mówi, że to tata powinien odprowadzić dziecko po raz pierwszy do przedszkola, bo przyjęło się, że tata jest bardziej stanowczy, a mama od razu płacze. U nas było inaczej. To ja odprowadziłam Maksia, ale obyło się bez scen, lamentów, łez. Najważniejsze jest, aby być spokojnym, bo nasze obawy udzielają się dzieciom. Pożegnanie powinno być krótkie, koniecznie dajmy dzieciakowi buziaka w policzek i przekażmy opiekunce.

"Pierwszy dzień zazwyczaj jest dobry, dzieci mają bowiem wrodzoną chęć poznawczą, dlatego wizytę w przedszkolu traktują jako zabawę i urozmaicenie dnia. Pierwsze kryzysy nadchodzą zwykle trzeciego dnia bądź po pierwszym tygodniu. Wtedy to w główce dziecka zaczyna świtać myśl, że to nie tylko przygoda, ale stały element jego nowego życia.

W tym momencie zaczynają się pojawiać bolesne dla rodziców płacze dziecka przy rozstaniu. W takich chwilach rodzic musi być silny i panować nad emocjami. Kiedy nadchodzi kryzys warto pożegnać się z dzieckiem już w szatni oraz ustalić z maluchem godzinę odbioru.

Najlepiej wyznaczyć charakterystyczny dla dziecka moment dnia. „Godzina 12:00” nic dziecku nie mówi, ale hasło: „po zupie” jest bardzo dokładnym wyznacznikiem. (...)

Bardzo ważne jest, aby to rodzic przekazał dziecko nauczycielce, nie na odwrót. Sytuacja, w której nauczycielka musi przejąć inicjatywę i odebrać dziecko z rąk rodziców zaburza jego poczucie bezpieczeństwa. Pamiętajmy również, że krótkie rozstania to krótki płacz dziecka w przedszkolu. Im dłużej rodzic rozstaje się z dzieckiem, tym trudniej jest mu się później uspokoić.

Płacz jest normalną reakcją dziecka na adaptację. Pojawia się bowiem lęk separacyjny, z którym każde dziecko musi sobie poradzić. Główną obawą dziecka na początku przedszkolnej drogi jest strach, czy mama bądź tata na pewno i każdego dnia go odbierze. Zaobserwowanie faktu, że tak jest wymaga od dziecka czasu. Dlatego musimy być cierpliwi i dać dziecku ten czas.

Oczywiście zdarza się, że dzieci nie płaczą podczas pierwszego okresu spędzanego w przedszkolu. Nie oznacza to, że nie przeżywają tego wydarzenia. Czasem negatywne emocje możemy dostrzec w zmianie zachowania u dziecka. Dzieci na co dzień śmiałe i otwarte stają się cichsze i „przygaszone”, dzieci, z którymi nie mieliśmy do tej pory kłopotów mogą stać się „buntownicze” i absorbujące naszą uwagę.

Często po rozpoczęciu edukacji przedszkolnej może pojawić się u dzieci zaburzony sen oraz moczenie nocne. Dzieci powiem w nocy przeżywają po raz drugi cały miniony dzień. To, jak dziecko będzie przechodziło przez proces adaptacji, to bardzo indywidualna cecha. Najważniejsze jest to, aby obserwować zachowanie dziecka, umieć je wytłumaczyć i odpowiednio na nie zareagować. (...)

Ponieważ okres adaptacji jest dla dziecka trudny warto uzbroić się w cierpliwość i przymknąć oko na niektóre trudne zachowania dziecka w domu. Naturalnym mechanizmem jest, że dziecko w domu odreagowuje stres, związany z pójściem do przedszkola. Na szczęście to mija i kiedy minie okres adaptacji zachowanie dzieci w domu też często się poprawia.

Oczywiście nie możemy dziecku pozwalać na wszystko, tylko dlatego, że poszło do przedszkola. Zachęcam jednak w tym czasie do zwiększenia wyrozumiałości.

Może warto w pierwszy weekend od rozpoczęcia przedszkola wybrać się z dzieckiem do ZOO czy parku rozrywki. Zdecydowanie lepiej wynagrodzimy dziecku stres związany z adaptacją wspólnym spędzeniem czasu w niecodzienny sposób niż kupując nowe zabawki. Bowiem stres związany z rozłąką sprawia, że to właśnie rodziców, a nie zabawek dzieci w tym okresie najmocniej potrzebują". Źródło

My byliśmy na wizycie adaptacyjnej. Przez wakacje dużo rozmawialiśmy o przedszkolu. Maksiu już się nie mógł doczekać września. Wczoraj był ten pierwszy dzień. Chłopak chętnie wstał rano, wykonał wszystkie czynności higieniczne i wyruszyliśmy na spotkanie z nową przygodą. Maksiu wiedział już dokąd idziemy. Trasę znał, bo szliśmy tamtędy już kilkakrotnie.

W przedszkolu, gdy przebraliśmy się w szatni i poszliśmy do sali "Biedronek", od razu pobiegł do zabawek. Ja przekazałam pani wyprawkę dla synka, pożegnałam się z nim i wyszłam. Maksiu nie płakał. Dostał nawet order dzielności :D

Gdy po niego wróciłam (około godziny 15), ucieszył się na mój widok, krzyknął z radością: "o mama! moja mama!", przybiegł do mnie i przytulił się. Panie stwierdziły, że mój synek jest małym rycerzem, a na pytanie, czy nie dał za bardzo popalić odpowiedziały, że Maksiu jest dzieckiem bardzo żywym i jest w grupie kilkoro takich maluchów, a one takie dzieci bardzo lubią, więc będzie wesoło :)

W drodze powrotnej do domu wstąpiliśmy do sklepu i Maksiu wybrał sobie jajko niespodziankę w nagrodę za pierwszy dzień w przedszkolu. W domu dokazywał bardziej niż zwykle, ale szybko się zmęczył i już po godzinie 20 zasnął w swoim łóżeczku.

Dziś rano miał trochę problem ze wstaniem o godzinie 6, ale na wieść, że idzie do przedszkola rozbudził się, pobiegł do łazienki umyć ząbki i trzymając mamę za rękę ochoczo powędrował stawić czoło nowym przygodom w przedszkolu :)

A jak to było u Was?